بازگشت هنرمندي كه خود هنر است؛
هم نقاش است و هم طناز
:هانيبال الخاص
فقط براي خدمت به هنرمندان فعاليت مي‌كنم
دلش مي‌خواهد مردم با نقاشي ارتباط برقرار كنند؛ وقتي كه تابلويي را نگاه مي‌كنند، نترسند و درباره‌ي آن حرفي بزنند. دلش مي‌خواهد كه همه مردم نقاشي بكشند. اعتقاد دارد نقاش، نقاش نمي‌شود مگر آن كه معلم شود. اثر هنري هم بايد داستان داشته و نقاش تحت تاثير ادبيات باشد. در تاريخ هنري ما بخش‌هايي است كه گم شده است و هيچ اطلاعي درباره‌ي آن نداريم، اما مي‌توان با استفاده از شعر آن بخش‌هاي تاريخي را پيدا كنيم. باور دارد كه دنيا يك مهماني است كه بايد در آن به همه خوش بگذرد.
هانيبال الخاص - هنرمند نقاش - سرانجام پس از حدود چهار سال دوري، در آستانه‌ي آغاز دهه‌ي نهم زندگي به ايران بازگشت.
«همه‌ي هم و غمي كه به من از دوست و آشنا اهدا مي‌شود در اين روز 26 خرداد روز تولدم كه به حساب سني در ايران برون از 78 و ورود به 79 سالگي‌ام است، مرا چون تولد پنج‌سالگي‌ام شاد مي‌كند. باورم به راه هنري‌ام و نگاه آرزومندم به جوانان نقاش ما پابرجاست. در اين نمايشگاه روز تولدم، با من از ته دلي راستين حرف بزنيد.»
به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عصر روز گذشته 39 اثر از آخرين كارهاي هنرمند پيش‌روي تاريخ هنرهاي تجسمي ايران در گالري الهه به ديوار رفتند و هنرمند 79 ساله‌ي ايران همچون هميشه‌اش، كمي شوخ و كمي گزنده در ميان آثارش ايستاد و چراغ نمايشگاه نه‌چندان شلوغي را روشن كرد.
آثار الخاص با تركيب مواد - ميكس مديا - آفريده شده‌اند با همان سبك و شيوه‌ي سال‌هاي دور وي؛ اما ابعاد كارها كوچك‌تر و رنگ‌هاي الخاص اين‌بار روشن‌تر و شفاف‌تر همه‌آن آثاري است كه طي سال‌هاي گذشته در غربت خلق كرده و به تهران مي‌فرستاد تا در نمايشگاه‌هايي بدون حضور خودش عرضه شوند.
هانيبال الخاص - هنرمند نقاش - سرانجام پس از حدود چهار سال دوري، در آستانه‌ي آغاز دهه‌ي نهم زندگي به ايران بازگشت.
«همه‌ي هم و غمي كه به من از دوست و آشنا اهدا مي‌شود در اين روز 26 خرداد روز تولدم كه به حساب سني در ايران برون از 78 و ورود به 79 سالگي‌ام است، مرا چون تولد پنج‌سالگي‌ام شاد مي‌كند. باورم به راه هنري‌ام و نگاه آرزومندم به جوانان نقاش ما پابرجاست. در اين نمايشگاه روز تولدم، با من از ته دلي راستين حرف بزنيد.»
به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عصر روز گذشته 39 اثر از آخرين كارهاي هنرمند پيش‌روي تاريخ هنرهاي تجسمي ايران در گالري الهه به ديوار رفتند و هنرمند 79 ساله‌ي ايران همچون هميشه‌اش، كمي شوخ و كمي گزنده در ميان آثارش ايستاد و چراغ نمايشگاه نه‌چندان شلوغي را روشن كرد.
آثار الخاص با تركيب مواد - ميكس مديا - آفريده شده‌اند با همان سبك و شيوه‌ي سال‌هاي دور وي؛ اما ابعاد كارها كوچك‌تر و رنگ‌هاي الخاص اين‌بار روشن‌تر و شفاف‌تر همه‌آن آثاري است كه طي سال‌هاي گذشته در غربت خلق كرده و به تهران مي‌فرستاد تا در نمايشگاه‌هايي بدون حضور خودش عرضه شوند.
جيمز دبلیو جونز در كتاب جديد خود، مي‌نويسد: «در كتاب مقدس، دلايل زيادي مبني بر تمايل به همجنس، در روابط مسيح با برخي حواريونش وجود دارد. اينك روزي رسيده است كه بايد اين مطالب را بپذيريم» !
به نظر می‌رسد که اين اسقفف، با اين تفسير در واقع تلاش دارد همگام با فعالیت همجنس بازان در غرب، انحرافات شخصي خود ـ و ديگر همجنس بازان و منحرفان جنسي ـ را توجيه نمايد.
لازم به ذکر است که جونز در سال 1998 به عنوان اسقف لیورپول منصوب شده و در در دوازده سال گذشته، در مناطق شهری
انگلستان مشغول به تبلیغ آنچه اصلاحات مذهبی می خواند، بوده است.
تا ايران دنبال احياي روياي باشكوه فارس‌هاست، مذاكره بي‌مذاكره
اشپيگل: آيا رئيس جمهور جديد آمريكا بايد به ايران رفته و با محمود احمدي‌نژاد بر سر يك ميز بنشيند؟
كسينجر: مسأله كليدي درباره ايران اين است كه آيا اين كشور خود را يك نهضت مي‌داند يا تنها يك كشور عادي؟
اگر ايران بخواهد كشوري مورد احترام بدون ادعاي سلطه مذهبي يا شاهنشاهي باشد، آنگاه مي‌توان با اين كشور به دركي مشترك رسيد.
هنري كيسينجر، وزير امور خارجه سابق آمريكا كه هم‌اكنون 84 سال سن دارد، در گفت‌وگويي با مجله آلماني «اشپيگل»، با حمايت از «جان مك كين»، درباره مأموريت آلمان در افغانستان، نقش اروپايي‌ها در مبارزه با افراط‌گرايي اسلامي و احتمال مذاكرات مستقيم با ايران سخن گفت.
به گزارش سرويس بين‌الملل «تابناك»، در اين گفت‌وگو، اين سياستمدار كهنه‌كار آمريكا، با اشاره به اينكه اروپايي‌ها پشت نقاب منفوريت بوش پنهان شده‌اند، علت اصلي عصبانيت آمريكا از ايران را شفاف خواند و آن را رويكرد جهاني و تمدني ايران در جهان دانست.
در بخشي از اين گفت‌وگو آمده است:
زمانه عوض شده، اما هنوز هم برخي ملاحظات اخلاقي موجود است. آيا رئيس‌جمهور جديد آمريكا بايد به ايران رفته و با محمود احمدي‌نژاد بر سر يك ميز بنشيند؟
هنري كيسينجر، وزير امور خارجه سابق آمريكا كه هم‌اكنون 84 سال سن دارد، در گفت‌وگويي با مجله آلماني «اشپيگل»، با حمايت از «جان مك كين»، درباره مأموريت آلمان در افغانستان، نقش اروپايي‌ها در مبارزه با افراط‌گرايي اسلامي و احتمال مذاكرات مستقيم با ايران سخن گفت.
به گزارش سرويس بين‌الملل «تابناك»، در اين گفت‌وگو، اين سياستمدار كهنه‌كار آمريكا، با اشاره به اينكه اروپايي‌ها پشت نقاب منفوريت بوش پنهان شده‌اند، علت اصلي عصبانيت آمريكا از ايران را شفاف خواند و آن را رويكرد جهاني و تمدني ايران در جهان دانست.
در بخشي از اين گفت‌وگو آمده است:
زمانه عوض شده، اما هنوز هم برخي ملاحظات اخلاقي موجود است. آيا رئيس‌جمهور جديد آمريكا بايد به ايران رفته و با محمود احمدي‌نژاد بر سر يك ميز بنشيند؟
كيسينجر: برخي بر اين باورند كه صرف گفت‌وگو و مذاكره، جايگزين تنش خواهد شد، اما من بر اين باورم كه مذاكرات، تنها در صورتي موفق مي‌شود كه بازتابي از واقعيت عيني باشد. مسأله كليدي درباره ايران اين است كه آيا اين كشور خود را يك نهضت مي‌داند يا تنها يك كشور عادي؟ اگر ايران بخواهد كشوري مورد احترام بدون ادعاي سلطه مذهبي يا شاهنشاهي باشد، آنگاه مي‌توان با اين كشور به دركي مشترك رسيد، اما تا هنگامي كه ايران درنيابد اين يك شانس تاريخي براي احياي روياي با شكوه فارس‌ها نيست، نمي‌توان مذاكره كرد.
بنابراين ايرانيان بايد فشار غرب را احساس كنند تا به اين نتيجه برسند؟
بنابراين ايرانيان بايد فشار غرب را احساس كنند تا به اين نتيجه برسند؟
كيسينجر: ما نيازمند مخلوطي از فشارها و پيشنهادها هستيم و بايد بدانيم كه تحريمات در تناقض با اين هدف بدون تأثيرند.
• چيزهايي مانند همان بازي طعمه و پيشنهادها چه؛ آيا گمان مي‌كنيد رئيس‌جمهور آمريكا، بايد با رهبر ايران تنها پس از اعمال تحريمات كارساز و كارآمد ديدار كند؟كيسينجر: هرگز نبايد با چنين گامي راه را آغاز كرد. نيكسون سه سال پس از اينكه ما مذاكرات اوليه را با مائو انجام داديم، بر سر ميز مذاكره با او نشست. من گمان مي‌كنم ديدار با رئيس‌جمهور ايران، نقطه پاياني راه ارتباط دو كشور خواهد بود، نه آغاز آن.
• مورخان مي‌گويند ماجراجويي‌هاي ايران، مانع تمركز آمريكا بر ديگر چالش‌هاي استراتژيك اين كشور مانند خيزش چين و هند شده است؛ آيا ابرقدرت آمريكا بيشتر دچار پريشاني نيست تا اينكه تحت فشار بيش از اندازه قرار گرفته باشد؟
• چيزهايي مانند همان بازي طعمه و پيشنهادها چه؛ آيا گمان مي‌كنيد رئيس‌جمهور آمريكا، بايد با رهبر ايران تنها پس از اعمال تحريمات كارساز و كارآمد ديدار كند؟كيسينجر: هرگز نبايد با چنين گامي راه را آغاز كرد. نيكسون سه سال پس از اينكه ما مذاكرات اوليه را با مائو انجام داديم، بر سر ميز مذاكره با او نشست. من گمان مي‌كنم ديدار با رئيس‌جمهور ايران، نقطه پاياني راه ارتباط دو كشور خواهد بود، نه آغاز آن.
• مورخان مي‌گويند ماجراجويي‌هاي ايران، مانع تمركز آمريكا بر ديگر چالش‌هاي استراتژيك اين كشور مانند خيزش چين و هند شده است؛ آيا ابرقدرت آمريكا بيشتر دچار پريشاني نيست تا اينكه تحت فشار بيش از اندازه قرار گرفته باشد؟
كيسينجر: به نظر من، ما هم‌اكنون با سه چالش عمده روبه‌رو هستيم؛ ناپديد شدن دولت ـ ملت، خيزش چين و هند و سوم ظهور مشكلات و چالش‌هايي مانند انرژي و محيط زيست كه با يك قدرت حل نخواهند شد. ما نمي‌توانيم تنها روي يك مشكل تمركز كنيم، بلكه بايد با هر آنها روبه‌رو شويم، چرا كه در غير اين صورت، در هيچ كدام موفق نخواهيم شد. خيزش آسيايي‌ها مسئله بسيار مهمي است، اما نمي‌توانيم به اين علت، ديگر چالش‌ها مانند مبارزه با راديكاليسم اسلامي را كنار بگذاريم.
height="355">:
height="355"> pluginspage='http://www.macromedia.com/go/getflashplayer'>
height="355">:
Posts
